O grach, o wszystkim.

Postanowiłem dodać tutaj jedną ze swoich pierwszych recenzji, na interpunkcję nie patrzcie, mam korektora w gazecie Enjoy

War... War never changes... Wojna... Wojna nigdy się nie zmienia...

Każdy kto grał w fallouta odrazu pozna znany skądinąd cytat. Tak zaczynało się intro gry, która dla wielu graczy była przeżyciem niezapomnianym, jedynym w swoim rodzaju. Dla mnie gra w Fallouta to było przeżycie nieporównywalne z tym, co czuję grając w next-genowe gry z obłędną grafiką. Tutaj najważniejszym motywatorem do rozgrywki jest fabuła. Nie ma tu efektownych wybuchów, tylko fabuła, nic więcej niema znaczenia, a to że jest bardzo ciekawa jeszcze bardziej nakręca nas do działania. Jesteśmy mieszkańcem krypty, czyli schronu dzięki któremu ludzkość mogła przetrwać wojnę atomową. Część was pewnie nawet niewie, o co chodzi. Śpiesze wyjaśniać. W przyszłości zostanie stoczona wojna między USA i Chinami która doprowadzi do Wojny Nuklearnej, czyli takiego jakby końca świata. Ale dla ludzi to nie był koniec, tylko początek następnego etapu w ich historii. Ludzie którzy odwarzyli się wyjść ze schronów napotkali świat nieprzyjazny, skażony, pełen mutantów. Lecz ludzie zaczeli tworzyć miasta i osady, po pewnym czasie nawiązano nawet regularne stosunki handlowe dzięki handlarzom którzy odważyli się przewozić swoje towary przez niebiezpieczne obszary. I w takim środowisku nasz bohater wyrusza na bardzo ważną misję z Krypty 15. Tak mniej więcej wygląda universum gry Fallout. Mamy tu do czynienia z grą RPG widoku izometrycznego. Początkowo nasz bohater jest słabo uzbrojonym mieszkańcem krypty który wyszedł na światło dzienne żeby znaleźć i dostarczyć coś do krypty. Rozwijamy go za pomocą punktów doświadczenia które przekuwamy na umiejętności. Z czasem postać staje się coraz lepsza aż do momentu, w którym nawet supermutant nie zdoła nam zagrozić. Zasługa w tym broni, której posiadać będziemy bardzo dużo.
Broń (a raczej umiejętności) dzieli się na: lekką czyli naprzykład pistolet, broń ciężką typu minigun, broń miotaną typu granat. Również pancerze będą nam bardzo potrzebne. Najczęściej spotykanie pancerze to: skórzana kurtka, skurzany pancerz, pancerz stalowy i pancerz wspomagany. Ja, grając starałem się wczuć w prowadzoną przez siebie postać, starałem się prowadzić ją tak jak ja sam chciałbym żyć na pustkowiach. Moja postać miała wymaksowaną retorykę i broń lekką, chodziła w pancerzu wspomaganym. Decyzje... one sprawiają że nasza postać jest dobra lub zła. Możemy się stać człowiekiem którego wszyscy będą prosić o pomoc lub takim którego wszyscy omijają szerokim łukiem gdyż nie chcą mieć zwiększonego poziomu ołowiu w organiźmie.
Ja tu gadu gadu o sprzęcie a za co ja to kurde kupie?? Śpieszę wyjaśnić. Walutą w grze są... Tak, kapsle. Nie to nie pomyłka. Za ową "Walutę" kupimy tutaj dosłownie wszystko, ale istnieje również opcja handlu wymiennego, przez co szybciej możemy mieć dostęp do sprzętu na który akurat brak nam kapsli. Zaczynając grę posiadamy tylko pistolet, nóż, flary, stimpaki i trochę amunicji. Ale z czasem dorabiamy się lepszego broni i zbroi wykonując zlecone nam zadania jak i sami eksplorując nieznane nam obszary. Ale w pojedynkę wiele nie zdziałamy, pomocną dłoń podadzą nam towarzysze których zwerbujemy do swojej drużyny. Nie musimy się o nich zbytnio martwić, wystarczy im co jakiś czas podrzucić kilka stimpaków i trochę amunicji. Możemy ich swobodnie wyposażać w broń, poprostu z nimi  handlując. W falloucie niema żadnego menu kontekstowego dzięki któremu moglibyśmy zmieniać broń skrzydłowym. Wszystko robimy rozmawiając z nimi, dobieramy im taktykę np. jak daleko za nami mają iść, jaką bronią mają walczyć, i do jakiej odległości mają strzelać, a od jakiej walczyć wręcz. Towarzyszę będą leczyć się samoczynnie, a i o wybór ich umiejętności nie musimy się martwić z jednego prostego powodu, bo się nie da. Ale jak to?? No to co to za RPG?? Bez umiejętności towarzyszy?! Przecież tak się nie da grać?! Grać się da i to bardzo wygodnie bo nie musimy się martwić o wybór umiejętności kolegom, tylko koncentrujemy się na sobie. Z czasem nasza drużyna się rozrasta i staje się coraz potężniejsza. Na początku polecam poszukanie towarzysza w Shady Sands (cienistych piaskach). Przyda nam się podczas poszukiwań pewnego przedmiotu w krypcie 15. Niewiem co by tu można jeszcze napisać, bo nawet najdłuższa recenzja czy poradnik nie odda tego czym jest zagłębienie się samemu w rozgrywce i poczucie że jesteśmy integralną częścią świata, ale nie jesteśmy jego hmm... no dobra z braku słownictwa powiem że nie jesteśmy pępkiem świata. No to by było na tyle, wam zostawiam decyzję, ale od siebie mogę wam powiedzieć że warto zagrać bo takiej przygody jeszcze nie doświadczyliście, oczywiście jest to też kwestia gustu, niektórym klimat Postapokalipsy się nie spodoba. Lecz wy, którzy zagracie w Fallouta po przeczytaniu tej recenzji (a raczej coś na wzór retrospekcji) rozpoczniecie swą przygodę z grą, jestem zaszczycony że mogłem chociaż troszke was nakierować na tą grę.

Marcin "Raztar" Szklarczyk